Het is 1992, het oerjaar van de gabber in Nederland. In Rotterdam wordt de house steeds harder en sneller, en er begint een scheur te ontstaan in de scene. Op een melige avond weten twee jongens uit Heemstede en Uithoorn een klassieker te maken die alles vat wat in die tijd belangrijk was, en zelfs wat nog zou komen.

Wie in 1993 midden op het Rembrandtplein ging zitten, hoorde uit elke kroeg hetzelfde lied: hij is een transseksueel, hij werkt in een bordeel. Al decennialang worden in Amsterdamse kroegen schuine liedjes gezongen. Maar deze keer ging heel Nederland voor de bijl voor een heerlijk plat volksnummertje.

Het cabaretteam van Kopspijkers windt zich op. Over belangrijke dingen, maar ook over het nieuwste fenomeen op de commerciële tv: talentenjachten. Manipulatie, kinderarbeid, een schande voor de goede smaak, zeggen ze. En: dat kunnen wij ook.

Twintig boeren uit Tuk schrijven een jubileumlied voor hun favoriete kroegbaas. Gewoon, zoals we dat allemaal wel eens doen. Maar deze keer groeit dat geintje uit tot een landelijke hit, waar zowel de stad als het platteland voor valt.

Wat zeg je tegen een lelijk meisje om indruk te maken? Echt een objectief lelijk meisje, want ja, die bestaan. Gewoon de waarheid? Met die gedachte speelt deze lucky hit van DJ Madman, een witte jongen uit Arnhem die zomaar de grootste hit scoort met een muziekstijl die overwaaide uit de Antillen.