Hoe Maxi Jazz de inspiratie vond voor Insomnia van Faithless

Faithless groeit in de jaren 90 uit tot een van de dance-acts die niet alleen in clubs voet aan de grond krijgt, maar ook op festivals als Lowlands, Pinkpop en Rock Werchter voor dansende massa's zorgt. De Britse groep staat niet voor niks al jarenlang met drie van hun hits stevig genoteerd in de NPO Radio 2 Top 2000: We Come 1, God Is A DJ (in 1998 hun grootste hit) en de absolute kraker Insomnia.

Insomnia is in 1996 zelfs zo populair dat het nummer tweemaal wordt uitgebracht en beide keren in de hitlijsten terechtkomt. Dat schijnbaar plotselinge succes komt niet zomaar uit de lucht vallen: de dame en heren achter Faithless hebben jarenlang heel wat nachtjes moeten doorhalen voordat er opeens die monsterhit is. Die slapeloze nachten vormen uiteindelijk het thema voor hun klassieker Insomnia.

Rollo Armstrong

Faithless is het geesteskind van producer Rollo Armstrong. Al jaren voordat hij Faithless opricht met Maxi Jazz, Sister Bliss en Jamie Catto, is Armstrong in de kleine studio in zijn schuur bezig met het maken van houseplaten. Hij is 22 wanneer in Groot-Brittannië in 1988 de zogenaamde Second Summer Of Love losbarst, het officieuze startpunt van de grote Europese housefeesten. Hij gaat zelf met een mengpaneel, een keyboard en wat andere apparatuur aan de slag, waarna in 1991 zijn eerste single verschijnt: een remix van Get On In The Move van de obscure house-act Happy Larry’s Big Beat Orchestra.

Na nog een handvol weinig succesvolle remixen voor diverse kleine platenmaatschappijen, maakt hij in 1992 een paar mixen van Don’t You Want Me van Felix. De door Armstrong gemaakte Hooj Mix bereikt dat jaar in vrijwel heel Europa de top 10. De vocalen zijn afkomstig uit het nummer Don’t You Want My Love van het Amerikaanse meidentrio Jomanda. In Nederland bereikt Don’t You Want Me in oktober 1992 de derde plek.

Grootse synthesizersound

Dankzij zijn remix van Don’t You Want Me heeft Rollo Armstrong zijn naam in de housewereld gevestigd, hoewel hij maar een paar honderd euro voor zijn werk betaald krijgt. Opeens weten succesvolle artiesten als Captain Hollywood Project (Only With You), Gabrielle (Dreams), Gloworm (Carry Me Home), Livin’ Joy (Dreamer) en zelfs Pet Shop Boys (Can You Forgive Her?) hem te vinden om hun hits te remixen.

Ondertussen gaat Armstrong onder diverse pseudoniemen aan de slag met het maken van zijn eigen housenummers, waaronder Rollo Goes Camping, Sphinx en The O.T. Quartet, een samenwerking met houseproducer Rob Dougan. Het nummer Hold That Sucker Down van The O.T. Quartet is in de zomer van 1994 een flinke hit op de Europese dansvloeren. In deze housetrack is al die grootse synthesizersound te horen waarmee Faithless een paar jaar later de hitlijsten verovert.

Sister Bliss

We kunnen het niet over Faithless hebben zonder Sister Bliss nadrukkelijk te benoemen. Al een jaar voor de housegekte in alle hevigheid ontsteekt in Groot-Brittanië, is Ayalah Bentovim, zoals Sister Bliss eigenlijk heet, achter de draaitafels te vinden. Ze is daarmee een van de eerste en tevens een van de weinige vrouwelijke Britse dj’s op dat moment. Ze maakt in 1992 de eerste remixen voor het door Rollo opgerichte platenlabel Cheeky Records.

Een jaar later verschijnt onder de naam Miss Bliss haar eerste eigen plaatje, Best Thing, waarin de groovy kant van het latere Faithless al voorzichtig naar voren komt. Voor de single The Future Is Now verandert ze haar artiestennaam naar Sister Bliss. Het eerste plaatje waaraan ze samenwerkt met Rollo Armstrong is diens single Get Off Your High Horse. In eigen land wordt die remix opgemerkt door de platenfirma van Donna Summer, die de twee benadert om een remix te maken van haar oude discohit I Feel Love.

Salva Mea

De remix die Rollo en Sister Bliss maken van het toch al volledig elektronische I Feel Love (oorspronkelijk een productie van Giorgio Moroder) wordt in het najaar van 1995 een aanzienlijke hit, vooral in de Britse Top 40, waar het nummer de top 10 binnenstormt. Donna Summer neemt er zelfs nieuwe vocalen voor op. Terwijl de zogenaamde Monster Mix van I Feel Love in de hitparades staat, beklimt ook de eerste single van Faithless de verkooplijsten. Dit is de track Salva Mea, waarvan het intro wordt gezongen door de dan nog volledig onbekende zangeres Dido, de zus van Rollo Armstrong.

Het stemmige housenummer kenmerkt zich door een atypische, langgerekte opbouw, synthesizers die van het ene op het andere moment beginnen te loeien als sirenes en temidden van dat alles een rustpunt met de raps van Maxi Jazz. Salva Mea is een dikke hit, maar Armstrong weet dat de volgende single minstens zo goed moet zijn om dat succes te overtreffen. Ze kijken daarom de structuur van Donna Summers I Feel Love af, dat de basis zal vormen van hun tweede single.

Tandpijn en stroomuitval

Na een aantal uur driftig musiceren in het tuinhuisje van Armstrong is de instrumentale versie van het lied af. Omdat Sister Bliss geregeld slapeloze nachten doormaakt als club-dj, noemt ze het instrumentale nummer Insomnia. De twee geven een bandje met het nummer mee aan Maxi Jazz, die net hersteld is van een tandabces, waardoor hij nachtenlang heeft wakker gelegen van de pijn. Hij besluit die ervaring te verwoorden in zijn partij op Insomnia.

Maxi Jazz woont op dat moment in een huurhuis met een soort pre-paidsysteem voor de meterkast. Net wanneer hij ’s avonds bezig is met de songtekst, gaat het licht uit, omdat zijn tegoed is overschreden. Hij verwerkt die ergernis in de songtekst: “When the light above my head went bam!” Hij maakt de tekst af bij kaarslicht. Insomnia verschijnt in november 1995 als single en wordt krap een jaar later opnieuw uitgebracht, waardoor het in 1996 twee keer in de top 20 staat. Een unicum voor een housenummer.