Nothing But Thieves duikt in Dead Club City: ‘De opzet was om opnieuw een grens te verleggen’

Nothing But Thieves is tegen 2023 geen nieuwkomer meer te noemen. In 2012 wordt de groep opgericht in de Engelse kustplaats Southend-on-Sea door schoolvrienden Conor Mason, Joe Langridge-Brown, Dominic Craik, Philip Blake en James Price Conor. In de jaren die volgen, zijn de mannen vaak te vinden aan de Engelse kust voor optredens en in Brighton maken ze zelfs hun festivaldebuut.

Van Britse bodem

Voor een van hun eerdere albums heeft de band een studio in Los Angeles tot hun beschikking “met verblijf in een huis aan het strand”, herinnert Craik zich. De locatie valt in de smaak, maar met slechts een aantal weken om de plaat af te ronden, blijkt de overzeese aanpak toch niet helemaal bij de band te passen. “Dat is eigenlijk niet genoeg om echt greep op je materiaal te krijgen. Je hebt net genoeg tijd om alles op te nemen zonder enige adempauze. Maar je kunt dingen niet laten bezinken of een andere aanpak overwegen of dingen uitgebreid bespreken met elkaar.”

Als de muzikanten de koppen bij elkaar steken voor het album dat zal uitgroeien tot Dead Club City geven ze dan ook de voorkeur aan het Verenigd Koninkrijk. Een schot in de roos: “Omdat we voor dit album dichter bij huis zijn gebleven hadden we veel meer tijd in de studio”, vertelt Mason. “Zo konden we op dingen terugkomen en ze alsnog, hopelijk, verbeteren.”

Welcome to the DCC

Zodoende wordt Welcome to the DCC halverwege het schrijfproces totaal omgegooid, vertelt Langridge-Brown: “Grote stukken van het nummer zijn anders geworden. De opzet was om opnieuw een grens te verleggen, hoewel we nog niet wisten welke. Het bleek dat we een conceptalbum wilden maken en dan met lekker veel synths.” Iets wat vooraf niet het plan was, legt Craik uit. “De synths zetten de deur open naar sounds en plekken die totaal nieuw voor ons waren. We hadden vooraf niet bewust gedacht om iets dance-achtigs te maken. Maar we houden allemaal heel erg van disco en echte popliedjes.”

Als na Welcome to the DCC ook Members Only volgt, is het concept duidelijk. “Dead Club City is een ‘members only’-club op stadsformaat”, vertelt Langridge-Brown. “Eerst had ik alleen wat personages, zonder de juiste context er nog bij. Maar op een gegeven moment schreven we Welcome to the DCC. De naam Dead Club City stond nog in m’n telefoon.”

Members Only

De nummers die volgen worden in lijn met deze gedachte geschreven, al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. “Een gitaarnummer maken kan soms heel lastig zijn.” Mason valt zijn bandgenoot bij: “Als je je bewust voorneemt om een rocknummer te maken, lukt het juist niet. Het zijn de dingen die half per ongeluk tot stand komen, waaruit bij ons de vette nieuwe rocknummers ontstaan.”

'Wie weet is het wat'

Craik vertelt dat de meeste nummers uit het Nothing But Thieves-repertoire ontstaan als een “een idee van een minuut en dan gooien we het in de groep. En dan is ‘wie weet is het wat’ al genoeg om er verder mee te gaan. Het hoeft niet meteen als een enorme hit te klinken.

Zo gaat het ook met Overcome. “Conor kwam met een aanzetje dat we best aardig vonden, maar dat al heel snel iets werd waar we heel enthousiast van werden toen we er her en der wat dingen aan veranderden.”

“Het is een van onze meest hoopvolle nummers”, vertelt Mason over Overcome. “Heel licht voor ons doen. De tekst is melancholisch en hoopvol, maar ik zing het ook met een zekere gereserveerdheid. Je voelt dat je je er volledig aan wilt overgeven, maar je bent nog niet zover. Die lading vind ik heel erg mooi.”