Pink Pony Club van Chappell Roan verdween bijna in de prullenbak

In de 27^e editie van de Top 2000 kunnen we er echt niet meer omheen dat de volgende generatie muzikanten zich aandient. In de afgelopen paar edities kwamen al de nodige GenZ-artiesten de lijst binnen en in 2025 neemt dat aantal alleen maar toe. Eén van de meest invloedrijke en in het oog springende artiesten van haar generatie is de 28-jarige Chappell Roan. Ze groeit op in de Amerikaanse staat Missouri, in het dieprode zuiden van de VS. Haar oom is een politicus in het Huis van Afgevaardigden namens de Republikeinen, de partij van Trump. Lange tijd probeert Kayleigh Amstutz, zoals Chappell Roan eigenlijk heet, zich los te worstelen van haar conservatieve christelijke opvoeding. Ze ervaart veel schaamte rondom haar seksualiteit en mede daardoor is haar publieke coming out pas eind 2024. Dat is tien jaar nadat ze haar eerste single Die Young uitbrengt.

Acceptatie in L.A.

Diep van binnen weet ze echter al veel langer dat ze zich aangetrokken voelt tot vrouwen en dat botst met wat ze thuis te horen heeft gekregen over homoseksualiteit. Wanneer ze op zeventienjarige leeftijd een platencontract krijgt aangeboden, begint ze serieus aan haar repertoire te werken, maar woont dan nog bij haar ouders in Missouri. Op haar twintigste gaat ze het huis uit en vertrekt naar het veel liberalere Los Angeles. Daar heeft Chappell voor het eerst het gevoel dat ze volledig zichzelf kan zijn en haar seksualiteit kan omarmen. De vlucht uit haar ouderlijk huis naar een plek waar ze zich geaccepteerd voelt ongeacht haar geaardheid vormt de inspiratie voor de openingszin van Pink Pony Club: “I know you wanted me to stay, but I can’t ignore the crazy visions of me in L.A.”

Gedumpt

Volgens Chappell zelf is de verdere tekst van Pink Pony Club gebaseerd op het bezoek aan een gaybar in Los Angeles. Zoiets heeft ze nooit eerder ervaren. Ze heeft de grootste lol met flamboyante dragqueens. Zij inspireren niet alleen dit ene lied, maar haar volledige image. Chappell schrijft Pink Pony Club samen met producer en muzikant Dan Nigro, ook verantwoordelijk voor de muziek van Olivia Rodrigo’s Top 2000-noteringen Drivers License en Vampire. De platenfirma is echter huiverig om de track te uit te brengen, tot grote teleurstelling van Chappell Roan. De zangeres blijft op haar strepen staan en uiteindelijk krijgt ze haar zin. Het nummer wordt in april 2020 uitgebracht als single, maar haar label blijkt er niet in de geloven. Na nog twee geflopte singles wordt haar contract ontbonden. 

Lhbtq+-anthem

Heel even lijkt Chappell Roan in de obscuriteit te verdwijnen, zoals zoveel artiesten die door hun platenlabel aan de kant worden geschoven. Ze verhuist zelfs weer terug naar Missouri. Ondertussen blijft ze werken aan haar carrière. Dankzij een voorschot van een muziekuitgever kan ze weer liedjes maken met Dan Nigro, die op dat moment met Olivia Rodrigo aan het werk is. De twee zangeressen raken bevriend en Chappell wordt uitgenodigd om het voorprogramma voor Olivia te verzorgen. Ondertussen dient een andere platenfirma zich aan, zodat Chappell in september 2023 dan eindelijk haar debuutalbum kan uitbrengen, getiteld The Rise And Fall Of A Midwest Princess. Omdat Pink Pony Club rap uitgroeit tot een lhbtq+-anthem, zet ze dat nummer ook op de plaat.

 

De ultieme rickroll

Dankzij de plaatsing van Pink Pony Club op Chappells debuutalbum krijgt de song een tweede leven, nadat ‘ie eerst bijna in de prullenbak verdween. Het nummer blijft onder de aandacht dankzij een aantal gedenkwaardige optredens van de zangeres, waaronder tijdens Saturday Night Live, gedurende de Grammy Awards, haar Tiny Desk Concert en in duet met Elton John voorafgaand aan de Oscar-uitreiking. Zo wordt het lied vijf jaar na dato alsnog een top 10-hit in de VS, Canada, Australië en Ierland. In de Britse Top 40 staat Pink Pony Club zelfs twee weken op nummer 1. Alsof dat allemaal nog niet eervol genoeg is, wordt Pink Pony Club in het voorjaar van 2025 gecoverd door niemand minder dan Rick Astley.

Dolle Mina’s

Pink Pony Club is één van de drie Chappell Roan-nummers die in 2025 in de NPO Radio 2 Top 2000 staat. The Subway is nieuw op 1872, Pink Pony Club komt binnen op nummer 1973 en Good Luck, Babe! gaat in het tweede jaar maar liefst 893 plekken omhoog naar nummer 554. Het piano-intro van Pink Pony Club lijkt overigens een verwijzing naar een andere queer-classic uit de Top 2000, namelijk Gloria Gaynors I Will Survive. Er staan nog een aantal van zulke anthems in de Top 2000, waaronder Born This Way van Lady Gaga, I Want To Break Free van Queen, It’s Raining Men van The Weather Girls, Believe van Cher en Vrijheid, Gelijkheid, Zusterschap van Sophie Straat, dat door de tweede generatie Dolle Mina’s is uitgeroepen tot hun strijdlied.