A Love Bizarre: de bijzondere band tussen Sheila E. en Prince

Tijdens de legendarische Purple Rain Tour ontstaat A Love Bizarre. In de tourbus, waar achterin haar geïmproviseerde studio staat, werkt Sheila E. onvermoeibaar door: “Zodra ik iets bedenk, kan ik het opnemen. Ik ben constant met muziek bezig.” Het nummer wordt een weerspiegeling van die intense periode en is bijna een dagboek van haar leven onderweg. “Het gaat over dingen waar Prince en ik over praten. Ons leven is dan best bizar”, zegt ze lachend. “En ja, sommige dingen in het nummer zijn waar.”

De magie van samenwerken

Over het schrijven met Prince is Sheila E. kort maar krachtig: “Het gaat vanzelf. Ik begin vaak met een jump-beat en dan komt hij met de baslijn. Er valt weinig te bespreken, het gebeurt gewoon, alsof het bedoeld is.”

Hun creatieve klik is ongekend en daar blijft het niet bij. Sheila ontmoet Prince begin jaren 80, als hij nog nauwelijks bekend is. “Hij kwam naar ons optreden en we lieten hem kennismaken met allerlei muziekstijlen. Hij stond voor alles open en dat maakt hem zo bijzonder.” Vanaf dat moment slaat de vonk over en raken de twee artiesten verliefd.

Liefde, vriendschap en groei

Tijdens een optreden vraagt Prince Sheila E. ten huwelijk, midden in Purple Rain. “Dat maakt het moment nog specialer”, vertelt ze liefdevol. Toch trouwen ze niet. “We doen alles samen, we zijn constant bij elkaar en op een gegeven moment groei je uit elkaar.”

Na een periode van afstand vinden ze elkaar opnieuw, als vrienden. “Als we weer contact krijgen, is dat fantastisch. Die vriendschap betekent alles voor me.”

‘Het gaat niet over een liedje, maar over een mensenleven’

Als Prince in 2016 overlijdt, is dat een klap die bij Sheila E. hard binnenkomt. “Ik heb 3 weken de tv niet aangezet. Ik kon niks meer, ik blokkeerde gewoon”, vertelt ze. “Ik moest mensen bedanken voor hun steun, maar ik kon het nauwelijks opbrengen. Het is nog steeds moeilijk te geloven dat hij er niet meer is.”

Soms ziet ze hem ineens op tv voorbijkomen. “Dan zet ik het meteen weer uit. Het is geen herinnering aan een optreden of een nummer, het is mijn beste vriend die er niet meer is. Het gaat niet over muziek, het gaat over een mensenleven.”