Bescheiden
Los van een lange catwalk die vanaf het hoofdpodium naar de andere kant van de zaal loopt, waar een klein rond podium gebouwd is, is de aankleding van het U2-concert op het eerste gezicht bescheiden. Dat terwijl we de band kennen van imponerende producties, denk aan de Zoo TV Tour of de Pop Mart Tour in de jaren 90.
Spits afbijten
Terwijl 'People Have The Power' van Patti Smith wordt gedraaid, klinkt er vanuit één kant van de zaal luid gejuich. Zonder grootse opening loopt zanger Bono het kleine podium op. De andere drie mannen, The Edge, Larry Mullen en Adam Clayton, staat al klaar op het hoofdpodium en tikken even later af. Met 'The Miracle (Of Joey Ramone)' wordt het spits afgebeten.
Fans op het podium
Bono is duidelijk in een goede bui. Hij daagt het publiek uit en besprenkelt fans met water. Tot tweemaal toe haalt hij zelfs een fan het podium op: eerst dansen hij en The Edge met een vrouwelijke fan tijdens 'Mysterious Ways' en daarna mag een jongen de bühne op bij 'City Of Blinding Lights', het eerste nummer van de toegift.
Bono's moeder
De rode draad van het concert is de herkomst van de Ierse rockband, diens inspiratie en de ervaringen die gaandeweg zijn opgedaan. Bono's moeder, die overleed toen hij veertien was, neemt daarin een prominente plek in. De frontman noemt de dood van zijn moeder het startpunt van U2, in de toelichting bij de nummers 'I Will Follow' en 'Iris (Hold Me Close)'.
Groot scherm
Boven de lange catwalk hangt een groot scherm, die een integraal onderdeel van de show vormt. Zo wordt er slim gebruikt van gemaakt bij het liedje 'Cedarwood Road', waarbij je Bono zingend ziet wandelen door een virtuele weergave van de straat waar hij opgegroeid is. Ook bij 'October' en 'Bullet The Blue Sky' maken de geprojecteerde beelden extra impact.
Dicht bij huis
Het vluchtelingenprobleem wordt door Bono aangehaald, waarbij hij roept dat Europa zijn hart en grenzen moet openstellen. Verder houdt hij het, zowel persoonlijk als op politiek vlak, dichter bij huis. Gezichten van de slachtoffers van het geweld in Ierland in de laatste helft van de vorige eeuw worden op het scherm geprojecteerd met de tekst 'Justice for the forgotten'.
Overladen met hits
De volgepakte Ziggo Dome wordt overladen met hits, met name uit de jaren 80: het melancholieke 'With Or Without You', het opbeurende 'Pride (In The Name Of Love)', een kille versie van 'Sunday Bloody Sunday' en het perfect uitgevoerde 'Where The Streets Have No Name' zijn slechts enkele voorbeelden. Fans van (iets) recenter werk worden tevredengesteld met onder meer 'Beautiful Day' en 'Elevation'.
