De Gouden Strot van Jon Anderson

YES

Jon Anderson wordt in 1944 geboren in het Engelse Accrington en groeit op in een arbeidersgezin. Als tiener raakt hij, net als zijn broer, volledig in de ban van The Beatles. Jon slaapt, speelt en praat zelfs als de Beatles. Tot ongenoegen van zijn moeder want Jon komt niet eens uit Liverpool. Dat gevoel van muzikale vrijheid laat hem niet meer los. In de jaren zestig speelt hij in verschillende bandjes, tot hij in 1968 met onder anderen bassist Chris Squire de progressieve rockband Yes opricht. Jon Andersons heldere, hoge engelengeluid wordt het geijkte herkenningspunt van de band.

Verrijking van muziek

Wat Andersons stem zo bijzonder maakt, is de combinatie van bereik, helderheid en timing. Zijn zang zweeft niet vrijblijvend over de muziek heen, maar vormt een tweede melodische laag die de composities verrijkt en richting geeft. In lange nummers als Close to the Edge of Awaken draagt hij teksten vol symboliek, zonder dat het zweverig wordt. Buiten Yes bouwt hij een solocarrière op en werkt hij veelvuldig samen met toetsenist Vangelis, onder meer in het nummer I’ll Find My Way Home – eenvoudiger van opzet, maar met dezelfde vocale intensiteit.

Al vijftig jaar een vast baken

Andersons stem is moeilijk in een hokje te plaatsen: het is geen doorsnee rockstem, geen klassieke tenor, maar iets ertussenin. Hij klinkt tegelijk kwetsbaar en krachtig, bedachtzaam en bezield. Zijn muziek appelleert aan een gevoel van verwondering, zonder te ontsnappen aan de werkelijkheid. En al meer dan vijftig jaar is die stem een baken in een genre dat steeds verandert. Jon Anderson, welkom in De Gouden Strot.

Luister hieronder het fragment van Gouden Strot terug:

De Gouden Strot

Na een succesvolle reeks van Het Gouden Trommelvlies en De Gouden Snaar, waarin de beste drummers en basgitaristen ter wereld in de schijnwerpers werden gezet, is het tijd voor iets nieuws. In De Gouden Strot eert Emmely dit keer de beste zangers in Nederland en over de grenzen. Want ja, Het Oor Wil Ook Wat!