Jools Holland vreesde dat zijn pianosolo op The The’s Uncertain Smile was geschrapt

Wat nu bekend staat als Uncertain Smile wordt oorspronkelijk in 1981 uitgebracht als Cold Spell Ahead. Wanneer The The getekend wordt door Epic Records in de Verenigde Staten, neemt de band het een jaar later opnieuw op onder de titel Uncertain Smile. “Ik heb het meerdere malen bewerkt”, legt Matt Johnson uit. “Ik maak in feite covers van m’n eigen liedjes. Als de basis van een nummer goed is, kun je ermee spelen.”

'Godsgeschenk'

Wanneer The The aan een nieuw album werkt, ondergaat Uncertain Smile opnieuw een metamorfose. De fluit- en saxsolo wordt ingeruild voor pianospel. “In de hoek van de studio stond een piano, een klein formaat Yamaha C3-vleugel. Toen dachten we: ‘Zou het niet gaf zij om eens iets met die prachtige piano te doen?’” Johnson gaat op zoek naar een geschikte toetsenist en komt via zijn contact bij CBS, Annie Roseberry, uit bij de dan nog relatief onbekende Jools Holland. De jonge pianist staat aan het begin van zijn carrière en zit op het moment dat hij het verzoek binnenkrijgt verlegen om werk. “Dus toen Matt Johnson belde, was dat echt een godsgeschenk”, vertelt hij.

Wanneer Johnson Jools ontvangt, begeleid hij hem meteen naar de studio. “Ze lieten het me horen”, herinnert de pianist zich. “Het was echt een heel goed nummer. Ergens in het midden moest een solo komen van acht of zestien maten.”

Solo in de spotlights

Jools improviseert erop los, tot groot plezier van Johnson: “Producer Paul Hardiman en ik keken elkaar aan, zo van: dit is fantastisch. We vonden het te gek”, vertelt de zanger. “Zoals hij het speelt, voelt het organisch.”

Het is voor Jools, die eveneens een goed gevoel overhoudt aan de opnames, dan ook een flinke teleurstelling wanneer hij de single voor het eerst afspeelt: “Toen de plaat uit was, ging ik ‘m thuis luisteren. Maar ik hoorde geen pianosolo”, vertelt Jools. “Dus ik dacht: kennelijk vonden ze het niks en hebben ze ‘m eraf gelaten.” Ondanks de tegenvaller, luistert hij het nummer af. En zijn geduld loont: “Tegen het einde begon alsnog m’n pianosolo, dus ik was helemaal blij. Maar toen bleken ze al m’n vijf takes achter elkaar te hebben geplakt”, blikt de pianist terug. “Echt waanzinnig wat ze ermee hebben gedaan.”