Track of the Day: Solomon Burke - 'Cry To Me' (#1309)

Misschien was het wel een beetje een mieperd, die Solomon Burke. Dat-ie een partij kan zingen, is een ding wat zeker is. Maar dat het niet zonder slag of stoot ging, blijkt uit het verhaal achter 'Cry To Me'. Vandaag is de nummer 1309 uit de meest recente Zwarte Lijst dan ook onze Track of the Day.

Ode aan eenzaamheid en verlangen

Op 6 december 1961 gebeurt het dan eindelijk. De dan 21-jarige soulzanger Solomon Burke neemt het nummer 'Cry To Me' op. Wellicht één van zijn meest bekende nummers tot op heden, ook al stemden jullie een aantal andere nummers van hem hoger in de Zwarte Lijst van 2015. Het nummer is één van de eerste nummers dat countrymuziek, gospel en R&B samenvoegt tot een geheel. Solomon noemt het zelf 'een ode aan eenzaamheid en verlangen'. In 1962 wordt de single uitgebracht en is zijn tweede single die de Billboard-charts haalt. Uiteindelijk piekt het nummer op de 5de plek in de R&B charts.

Moeilijk doen is ook een vak

Voordat Solomon dat bewerkstelligt gaat er nog een heel verhaal aan vooraf. Bert Berns is de vaste schrijver en producer van de soulzanger. Op een moment krijgt Berns genoeg van de sterallures van Solomon Burke. Bert Berns schrijft nummer na nummer voor hem, maar meneer Burke vindt het maar niks. Hij wijst elke productie van zijn schrijver af, waarop Berns op zijn beurt een ultimatum stelt. 'Ik heb nog één nummer voor je!', zegt hij. Solomon Burke kan zich in een interview uit augustus 2008 met Mojo Magazine nog herinneren dat Bert Berns heel rustig een tekst zingt. Burke vindt het niks, want hij houdt niet van rustige nummers. De platenbaas reageert hier vervolgens op dat hij moet luisteren naar zijn schrijver/producer, want die blijft immers ook niet voor de lol schrijven. Burke voelt de kracht van het nummer niet op die manier en laat het eindresultaat iets sneller klinken.

Gretig aftrek van het nummer

Dat andere artiesten een stuk minder moeilijk deden om het nummer uit te voeren, blijkt uit het aantal covers dat het nummer telt. In september 1963, amper een jaar na de originele versie van Burke, haalt de versie van Betty Harris nummer 10 in de charts. Opvallend genoeg produceert Bert Berns ook die versie. The Staccatos, een band uit Zuid-Afrika (niet te verwarren met de gelijknamige band die zichzelf later omdoopte tot de Five Man Electrical Band), neemt het nummer ook op en staat maar liefst 38 weken in de hitlijsten in 1969. De Rolling Stones brengen het nummer ook uit op hun album uit 1965 genaamd Out Of Our Heads.

Tijdens de Zwarte Lijst introduceerden we een nieuw item: Track of the Day, waarbij we het verhaal achter een ZL-plaat vertelden. Dit was zo leuk om te maken en de reacties waren zo positief, dat we hebben besloten de rubriek te continueren. De plaat in kwestie wordt op werkdagen door onze Pieter en in het weekend door onze Rudy gedraaid. Crossmediaal opzeker!