Lex Uiting: 'De Jordaan heeft de Limburgse liedjescultuur gejat'

Die liefde voor Limburgse muziek begon bij Lex Uiting lang geleden bij de Ge Reinders. "Ik was zo’n jongen die dan net als elke Limburgse jongen bij de harmonie speelde. Schuiftrompet. Chique noemen we dat 'trombone'," vertelt hij. En Ge Reinders wist die Limburgse traditie en nostalgie perfect te vangen in het nummer Bloasmuziek. "Dit is toch prachtig", roept Lex uit als de zinnen van Ge Reinders door het café bij Spijkers met Koppen klinken.

Van een ruw idee, naar een hit

De zangerige klanken van het Limburgs dialect lenen zich als geen ander voor het schrijven van liedjes, vindt Lex. "Wij hoeven geen liedje te zingen om toch te zingen. Alles klinkt wat lieflijker, wat zachter." Toch zijn Lex' eigen nummers in de beginfase zeker niet lieflijk te noemen. Zo ontstond het nummer 'Letste Leedje'– dat Lex met Chantal Janzen opnam - na een avond in de feesttent, op de fiets naar huis. "Zat als een tor", moet Lex eerlijk bekennen. De opnames van die avond klinken nog bepaald niet als Limburgse klassiekers.

Toch zijn het die ruwe ideeën die uiteindelijk evolueren tot een volwaardige hit. Je hoort wel eens dat de groten der aarde – Bob Dylan, Bruce Springsteen, John Lennon – hun grootste hits in vijf minuten op servetjes aan de bar schreven. Maar Lex wil liever langer op een liedje broeden: "Dat is wel ook verschil in talent. Maar ik geloof er wel in dat als dat rustig laat rijpen dat het dan mooier wordt." En rijpen heeft het debuutalbum van de 37-jarige Limburger nu dan toch echt genoeg gedaan.