De Malinese zanger/gitarist Boubacar Traoré, ofwel Kar Kar, maakte al in de jaren '60 furore met hits als Mali Twist. Jarenlang werden Malinezen gewekt door dit lied op de radio.
De jonge
Boubacar Traore
was een fanatieke voetballer die graag voor eigen succes ging. 'Kari, Kari!' riepen de toeschouwers dan, 'Dribbelen, dribbellen!'. Zo kreeg hij de bijnaam Kar Kar
, die hem altijd is bijgebleven. Ook buiten het veld trok Boubacar de aandacht. De extravagant geklede jongeling koos zijn eigen weg in de muziek, los van de traditie van de griots. Begin jaren zestig kon je in Mali niet om hem heen, dagelijks was de 'Elvis van Mali' op de radio te horen. In zijn liederen riep Boubacar iedereen op zich in te zetten voor het nieuwe Mali. De mensen op straat, blij met de pas verkregen onafhankelijkheid van hun land, zongen zijn 'Mali Twist'. Toen er in 1968 een militaire coup plaats vond was het echter gedaan met zijn roem. Met baantjes als klerenmaker, straatventer en boer probeerde hij genoeg te verdienen om zijn familie te onderhouden, van spelen kwam het niet meer. In 1988 wordt hij herkend door twee Malinese journalisten die dachten dat hij al lang dood was. Zij weten hem over te halen om op te treden voor de Malinese televisie. De muziek die hij daar speelt wordt op een cassettebandje uitgegeven en op een gegeven moment komt die cassette op het bureau terecht van een Engelse platenmaatschappij. Deze raakt laaiend enthousiast en gaat op zoek naar Kar Kar. Maar die is spoorloos. Nadat zijn geliefde vrouw eind jaren tachtig overlijd in het kraambed heeft hij niks meer te zoeken in Mali. Hij vertrekt naar Parijs. Daar gaat hij in de bouw werken om zo geld te verdienen voor zijn kinderen en vooral om bij terugkomst een huis voor hen te kunnen bouwen.Uiteindelijk weet de platenmaatschappij hem te vinden, tussen het beton en de cementmolens in een treurige Parijse buitenwijk. Een Britse producer weet hem zover te krijgen zijn gitaar weer ter hand te nemen. In Engeland neemt hij vervolgens zijn eerste CD op, en twee jaar later keert hij terug naar Mali. Daar is men zeer verbaasd de doodgewaande Kar Kar terug te zien. Na jaren van stilte is hij nu weer alom aanwezig, en speelt hij niet alleen in heel Mali, maar overal in Afrika en daar buiten. Overal waar hij komt zingt hij ballades voor zijn overleden vrouw, zodat haar naam niet zal verdwijnen. Zijn zang en gitaarspel roepen associaties op met de blues. Net als Ali Farka Toure speelt hij in de pentatonische schaal van zijn geboortestreek in het westen van Mali. Tokkelend met alleen zijn duim en wijsvinger weet hij toch een zeer rijke, tweestemmige begeleiding voor zijn zang te verzorgen. Tijdens een reis door Mali leerde de Vlaamse schrijfster Lieve Joris Boubacar kennen. Ze raakte gefascineerd door zijn levensverhaal, en schreef daarover het boek 'Mali Blues
'. Dit boek zorgde voor een opleving in de aandacht voor deze vergeten Afrikaanse ster. De filmmaker Jacques Sarasin baseerde op dit verhaal de documentaire 'Je chanterai pour toi
' (Ik zal voor je zingen), waarin Kar Kar zelf te zien is. In 2005 verschijnt deze film op DVD, evenals zijn laatste CD: 'Kongo Magni
' , die Mali is opgenomen.