Miguel Poveda

'Poveda is dé stem van deze flamencogeneratie', schreef El Pais. 'Misschien wel van een aantal generaties.' De grensverleggende projecten van Miguel Poveda winnen prijs na prijs. Met zijn show Sin Frontera bedankt de jonge cantaor de stad Jerez de la Frontera, het gesloten flamenconest waarin hij, als Catalaan, toch werd opgenomen.In de mise-en-scène van Sin Frontera die veel weg heeft van een café, zitten links op het toneel Miguel Poveda en zijn gitarist Chicuelo. Aan tafeltjes rechts op het podium zit een handvol artiesten uit Jerez, onder wie zanger Luis El Zambo met zijn machtige, doorleefde stem, en topdanser Joaquin Grilo. De ontmoeting tussen El Zambo en Miguel Poveda symboliseert het wederzijdse respect tussen jong en oud, vertegenwoordigers van moderniteit en traditie, uit Catalonië en Jerez. Poveda voelt zich inmiddels ook Andalusiër. 'Zelf vergeet ik vaak dat ik Catalaan ben, maar mensen wijzen me er graag op. Dan zeg ik: maak je geen zorgen, het is niet besmettelijk'WonderkindMet zijn heldere stem, ijzersterke techniek en elegante smaak is flamencozanger Miguel Poveda (Badalona, 1973) het huidige wonderkind van de zang. Hij bezit het grote talent om te doseren tussen vurige kracht en het subtiele verdwalen in dromerige melismen. Alle palos (de verschillende stijlen binnen het flamencogenre) vertolkt hij even goed, en ook deinst hij niet terug voor bijna vergane subgenres als de pregón ‒ een stijl afgeleid van de zang van straatverkopers.Als twintigjarig ventje presenteerde hij zich op het Festival Internacional del Cante de las Minas de La Unión (de belangrijkste flamencocompetitie van Andalusië) en sleepte meteen vier prijzen in de wacht waaronder de hoofdprijs. Het komt niet vaak voor dat een jonge zanger in zo veel categorieën wint, maar nog opvallender was dat Poveda uit het noordelijke Catalonië kwam, een provincie waar de flamenco niet direct in het bloed zit.Nu, vijftien jaar later, heeft hij een indrukwekkende staat van dienst, met zes succesvolle soloplaten en talloze samenwerkingsprojecten, nominaties voor Latin Grammy's en grote onderscheidingen. Ondanks, of misschien wel dankzij het feit dat de 35-jarige zanger nooit de makkelijke weg kiest. Zo was er in 2005 een reeks muzikale ontmoetingen tussen Poveda, zijn vaste gitarist Chicuelo, zanger Duquende en de groep van de Pakistaanse zanger Faiz Ali Faiz, van wie in 2006 de prachtige plaat en dvd Qawwali Flamenco uitkwam.

Respect en bescheidenheid

Ook zette de cantaor samen met componist Enric Palomar gedichten van de bekende Andalusische dichter Rafael Alberti op muziek. In de muziek versmolt flamenco met klassieke muziek en tango. Poveda speelde met een symfonieorkest, werkte met jazzmuzikanten en zong zelfs flamenco in het Catalaans. Hoewel al deze projecten op z'n minst verfrissend te noemen zijn, beschouwt Poveda zichzelf niet als een vernieuwer. 'Ik houd van muziek en heb geen vooroordelen, dat is alles. Voor mij ontstaat vernieuwing van de flamenco vooral wanneer je jezelf bent terwijl je zingt. Want elke persoon is uniek.'Poveda's nieuwste programma Sin Frontera, waarmee hij sinds vorig jaar op tournee is, is een eerbetoon aan flamencobolwerk Jerez de la Frontera. 'Jerez heeft een hechte flamencogemeenschap met een heel eigen stijl. Het is een wereld waar je niet snel tussenkomt. Maar ik voelde me als niet-zigeuner uit Badalona wel degelijk welkom. Door nachten mee te zingen, samen dronken te worden en respect en bescheidenheid te tonen, werd ik uiteindelijk geaccepteerd.'Elda DorrenLees het volledige interview met Miguel Poveda in Mixed, kijk op www.mixedmagazine.nl.