Artiest

Chris Potter

  1. Artiestenchevron right
  2. Chris Potter
Rietblazer Chris Potter (1971) kan ondanks zijn jeugdige leeftijd al gerekend worden tot de internationale jazz-eredivisie.

Dankbaar

De in Chicago geboren en later naar Columbia, South-Carolina verhuisde tenor-saxofonist en fluitist Chris Potter (1971) steekt zijn bewondering voor de grondleggers van de bebop niet onder stoelen of banken. De cd met de toepasselijk titel Gratitude (2001), is met recht een eerbetoon aan saxofoongiganten als John Coltrane, Lester Young, Charlie Parker en Ornette Coleman; allen musici die Potter geïnspireerd hebben.

The Source

Dat is misschien niet zo verbazingwekkend voor een jazzsaxfonist, maar de wijze waarop hij dit deed, tekent wel zijn bevlogenheid. Want bij elk nummer dat hij componeerde bedacht Potter op welke manier hij een bepaalde jazzsaxofonist bewonderde en juist dat probeerde hij weer te geven in klank en toon. Neem The Source, een blues voor John Coltrane "Ik dacht eraan hoe Trane altijd een soort energie-reservoir wist te bereiken dat hem in staat stelde urenlang door te spelen', zegt Potter. 'Ik wou alleen dat ik hem dat eens live had zien doen."

Veel cd's

Zelf heeft de dertiger ook al een behoorlijk curriculum vitae opgebouwd door te werken met Dave Douglas, Steely Dan en Dave Holland. Als leider van zijn eigen groepen is het aantal cd's onder eigen naam niet meer op twee handen te tellen. De saxofonist staat met het ene been in de bebop van legendarisch oude blazers en met het andere in vrije, expressieve verkenningen. Met zijn moderne jazzkwartet, met de ongelofelijk sterk drummende Nate Smith, is hij op dreef op het funk- en fusionterrein. Maar Potter zoekt het tegenwoordig ook wel in de pophoek - getuige zijn cd Underground vol pakkende nummers.

Energie

Potter wordt wel de beste tenorsaxofonist van zijn generatie genoemd. Dat hij die titel kan dragen blijkt wel uit de energie die hij tentoonspreidt bij zijn concerten. Naast hysterisch, bijna smekende uithalen in solo's, produceert hij net zo goed warme, lobbige tonen. In 2009 was hij te zien op North Sea Jazz  met zijn band  Underground met Adam Rogers op gitaar, Craig Taborn op keyboards en Nate Smith op drums.