Jacques Brel

Biografie

De muzikale loopbaan van Jacques Brel komt pas goed op gang wanneer hij van Brussel naar Parijs verhuist. In Frankrijk slaan zijn nummers en optredens vrij snel aan. Zijn carrière komt in internationaal vaarwater als de Amerikaanse dichter, zanger en componist Rod McKuen zijn teksten gaat vertalen. Diens versie van Ne Me Quitte Pas, nu gezongen door Damita Jo DuBlanc, bereikt in 1965 de Amerikaanse hitlijsten onder de titel If You Go Away. De uitvoering van Terry Jacks is in 1974 een top 10-hit in Nederland, als opvolger van Seasons In The Sun, een vertaling van een andere Brel-song, Le Moribond.

Brel op Broadway en in de bios

Eind jaren zestig is de revue Jacques Brel Is Alive And Well And Living In Paris lang off-Broadway te zien; er wordt een album en een film van gemaakt. Dionne Warwick neemt in 1972 Brels nummer If We Only Have Love op. David Bowie doet dat in 1973 met Amsterdam. Jacques Brel schittert ondertussen ook op het witte doek, onder meer in Mon Oncle Benjamin (1969), L'Aventure C'est L'Aventure (1972) en L'Emmerdeur (1973). Bovendien regisseert hij twee films waarin hij zelf een hoofdrol speelt: Franz (1972) en Le Far West (1973). 

Longkanker

Brel woont na een uitvoerige zeilreis over de wereldzeeën op het eiland Hiva Oa in de Stille Zuidzee. Na lange tijd brengt hij in 1977 weer een album uit, simpelweg Brel geheten. De longkanker die al tien jaar daarvoor bij hem is geconstateerd, wordt hem uiteindelijk fataal. Brel overlijdt in 1978 op 49-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Parijs. Hij laat beroemde liedjes na als Ne Me Quitte Pas (1959), Les Flamandes (1959), Marieke (1961), Le Moribond (1961), Le Plat Pays (1962), Amsterdam (1964), Chanson Des Vieux Amants (1967), Voir Un Ami Pleurer (1977) en Bruxelles (1963).