Betty Carter

Bebop

Toch ging Betty naar het conservatorium als kind om piano te leren spelen. In haar puberteit leerde ze bebop kennen en was ze verkocht. Op haar zestiende ontmoette ze Charlie Parker, deed mee aan een talentenjacht en won die, en trad ze op met onder meer Dizzy Gillespie en Sarah Vaughan. In 1948 ging Betty spelen met Lionel Hampton. De twee lagen elkaar niet helemaal. Hampton noemde haar Betty Bebop en Betty haatte die naam op haar beurt. Ze verandere haar eigen naam in Lorraine Carter, maar het kwaad was al geschied: Betty bleef hangen en dus werd het Betty Carter.

Succes

In het begin van de jaren 50 speelde ze in diverse groepen en bracht ze meerdere albums uit. Geen van haar platen werden een commercieel succes. In 1958, 1959 ging ze werken met Miles Davis en Ray Charles. Laatst genoemde zorgde uiteindelijk voor haar doorbraak. In 1961 bracht ze een duet-album uit: "Ray Charles en Betty Carter", waarvan de single "Baby It's Cold Outside" een hit werd. Daarna trouwde Betty, kreeg ze kinderen en deed ze het rustig aan.

Bet-Car

Toch wilde ze wel weer aan de bak komen. Dat was niet zo makkelijk; de come-back die ze in 1969 probeerde te maken, mislukte jammerlijk. In 1970 besloot ze haar eigen label op te richten, Bet-Car Records, waar ze nieuwe platen op uitbracht en re-releases. Het sloeg aan, haar muziek werd enthousiast ontvangen. Ze nam jonge muzikanten in de arm om jong en vitaal te blijven klinken en bracht in 1988 het album "Look What I Got" uit, dat beloond werd met een Grammy. In de jaren daarna sleepte ze nog wat Grammy-nominaties in de wacht. In 1994 mocht Betty optreden voor President Bill Clinton in het Witte Huis. Deze president gaf haar in 1997 de National Medal of Arts. In 1998 overleed Betty op 68-jarige leeftijd aan alvleesklierkanker.