Ben l'Oncle Soul: lief, leuk en luchtig

On stage

De band zet een coole en funky James Brown neer. Direct daarna springen de backing vocals on stage en nemen het hele podium in beslag als ze dansen. Ze dragen guitige corduroy kuitbroeken en retro overhemden. Ook Ben l'Oncle Soul die niet lang op zich laat wachten, komt op in een rood, wit gestreepte blouse en een (te) warme petje met zo'n bolletje. Het feest kan beginnen. De pasjes zijn ingestudeerd en het geheel ziet er ontzettend vrolijk, cool en vintage uit.

Wat

Het optreden is bijna één lange set van met strak gestructureerde Frans- en Engelstalige liedjes die op het gelijknamige debuutalbum (2010) staan met natuurlijk de hit waarmee ze zijn doorgebroken: Seven nation army van The White Stripes. Tussendoor is er ruimte voor improvisatie en spielerei, zoals de saxsolo waar Ben op een komische wijze de microfoon bij houdt. Ze spelen ook een aantal covers zoals die van Stevie Wonder (Signed, sealed, delivered) en Ray Charles (I got a woman). Soms best intens, maar wel op z'n Frans met niet al te veel emotie. Soul light dus.

Publiek

Het publiek is zeer gecharmeerd van deze Franse soulact. We mogen meezingen op zijn 'souls', meeklappen en meedansen. Alles net even anders dan anders.

Mooi moment

Wanneer Ben aan het publiek vraagt om de vingers te knippen terwijl hij met zijn twee companen a cappele zingt in Come home.

Oordeel

Entertainment met veel energie, kwaliteit en humor. Gezien: Nile 19.15 - 20.30 zaterdag 9 juli North Sea Jazz 2011 Charlie Crooijmans