Maison du Malheur: met man en macht muziek maken

De groep is gecentreerd rondom liedjesschrijver J.P. Mesker die zingt, gitaar en de banjo bespeelt. Samen met de overige bandleden maakt hij een mengelmoes van honky-tonky jazz, klezmer, blues en alles wat daar nog bij past. Twee jaar geleden konden we ze voor het eerst op Into The Great Wide Open zien, vandaag dus op Lowlands.

Maison du Malheur is aan het soundchecken wanneer het eerste applaus al klinkt. Terecht, want de muzikanten verstaan hun instrumenten uiterst goed. Gejoel klinkt wanneer ze aan het concert beginnen. Bij het eerste nummer moet de band nog even inkomen, maar daarna staat het publiek al te dansen. Feesten kunnen de mannen dus wel: waar de blazers hun adem tot het uiterst gebruiken, gaan de handen van de pianist en drummer steeds sneller heen en weer. Opvallend is de man met de sousafoon, hij bespeelt het instrument alsof hij op een metalconcert is (inclusief lange haren). ‘Wie hobbelt er met me mee?’ vraagt frontman J.P. Mesker. Het antwoord is luid gejuich. Ook komt bij ‘Wicked Transmission’ een gastmuzikant de theremin bespelen. Zo spookachtig als het eruitziet, zo spookachtig klinkt het ook. Toch is het jammer dat het geluid van de groep soms te massief wordt met een overdosis aan bas, maar dat ligt meer aan de tent dan aan hun kwaliteiten. Een feest was het zeker (inclusief polonaise). En het vintage-gevoel dat de band uitstraalt is zeker van nu: feesten is van alle tijden.

Gezien: zaterdag 17-8-2013, Lima, Lowlands, door Iris Mooij