Zo ouders, zo kroost

(op de foto: Frank en Nancy Sinatra)

Rock 'n Roll revolutie

Vroeger, ja vroeger, toen was dat vanzelfsprekend. Maar sinds de muzikale en sociaal-culturele revolutie van de rock & roll maakt de jeugd dat zelf wel uit. Behalve – o ironie – in de rock & roll zelf.

Geen wonder natuurlijk, als je opgroeit in een gezin waarin muziek maken net zo gewoon is als slapen en eten. Dan wordt het je tweede natuur en sta je als 11-jarige Candy Dulfer al doodleuk een saxofoonpotje mee te blazen op het podium bij papa Hans. Of zing je net als Natalie Cole al op je zesde mee op de kerstplaat van je vader Nat King Cole.

Nu zijn Candy en Natalie natuurlijk zelf allesbehalve rock & roll, maar het gaat om het idee. Bovendien zijn beiden voorbeelden van wat bij driekwart van het muzikantenkroost opvalt: niet alleen het ambacht in het algemeen wordt nagestreefd, maar ook de exacte invulling daarvan. En dat kan ver gaan.

Zo bezette Jason Bonham bij diverse Led Zeppelin-reünieshows de drumkruk van zijn betreurde vader John – waarbij hij zelfs diens bolhoed niet vergat. En Jeff Buckley volgde vader Tim niet alleen op het singer/songwriterpad, maar zelfs op het fatale spoor naar een vroege dood.

Geeërfde muzikaliteit

Gelukkig houden de meeste navolgers het gewoon gezellig. Doen wel hetzelfde als pa (zelden ma), maar maken hun eigen muziek in hun eigen band. Zo staat de stevige rock die zanger/gitarist Jakob Dylan met The Wallflowers maakt ver van het folkrockidioom waar vader Bob zich van bedient.

Terwijl Alex Bruford, zoon van Yes- en King Crimson-slagwerker Bill, niet in de progressieverocksector drumt maar – tot voor kort - bij hippe punkfunkers Infadels. En zijn collega Zak Starkey, wiens vader door het leven gaat onder de naam Ringo Starr, doet het als huurling liever met The Who, Oasis en Paul Weller.

Hoewel Zak en Ringo ook heus wel eens samenspeelden, zoals ook zanger/multi-instrumentalist James McCartney zijn ouwelui Paul én Linda ooit begeleidde bij diverse albumopnames, zanger/gitarist Marcel de Groot zelfs samen met vader Boudewijn toerde en zanger Marty Wilde zich (samen met zoon Ricky) als songschrijver ontfermde over de hits van dochter Kim.

En dan hebben we het nog niet over inmiddels legendarische duetten als van Willy & Willeke Alberti, Frank & Nancy Sinatra of – op kleinere schaal - Dane & Alain Clark.

Beïnvloeding

Maar popdiva Miley Cyrus houdt zich verre van de countrysetting van vader Billy Ray, en Enrique Iglesias beweegt zich weliswaar in dezelfde latinpopmarkt als papa Julio, maar hun muziek lijkt net zoveel op elkaar als water op vuur. Toch ontkomen veel muzikantenkids niet aan de invloed van hun makers, bewust of onbewust.

Singer/songwriter Adam Cohen leerde het tekstschrijversvak van vader Leonard en eerde hem met het album ‘Like A Man’, terwijl zanger/gitarist Dhani Harrison zoveel weg heeft van wijlen zijn vader George dat het bijna eng is. Zoals de voormalige Beatlegitarist zelf eens opmerkte: “Je lijkt meer op George Harrison dan ikzelf!”

Iets soortgelijks had John Lennon kunnen zeggen als hij had meegemaakt hoezeer zijn zingende en gitaarspelende zoons Julian en Sean zich naar zijn evenbeeld zouden ontwikkelen.

En dat Ziggy Marley een bolle toet heeft is het enige dat hem onderscheidt van de beeltenis van vader Bob – Jah hebbe zijn ziel.

'Nader-tot-elkaarmoment'

Ook niet-muzikanten geven hun specifieke genen door, iets waarvan producers George Martin (The Beatles) en Glyn Johns (o.a. The Rolling Stones) kunnen meepraten sinds hun respectieve zoons Giles (o.a. Elvis Costello, Paul McCartney) en Ethan (o.a. Joe Cocker, Tom Jones) zich eveneens achter de studioknoppen schaarden.

Daarbij maakten vader en zoon Martin in 2006 de cirkel rond door gezamenlijk muziek van The Beatles te bewerken tot de soundtrack van het Cirque du Soleil-project ‘Love’.

Zo’n nader-tot-elkaarmoment zullen Foreigner-gitarist Mick Jones en stiefzoon-sterproducer Mark Ronson (o.a. Amy Winehouse) niet snel beleven. Net zomin als zangeres Neneh Cherry veel gemeen had met haar stiefvader Don, bij leven jazztrompettist.

Wat bewijst dat opgroeien in een muzikale omgeving wel een vormend effect heeft, maar niet hetzelfde is als muzikaal talent erven. Ook betekent dat laatste niet per definitie dat je een kopie van je ouders wordt.

Het is immers dat we weten dat Norah Jones de dochter van wijlen sitarspeler Ravi Shankar is, of dat Boney M-danser Bobby Farrell de trotse vader van rapper en Grote Prijs-winnaar Zamillya was, maar geen hond die dat vooraf had kunnen bevroeden.

Trots

Ach, uiteindelijk is trots het enige dat echt telt.

De trots van Beach Boys-brein Brian Wilson op zijn dochters Carnie en Wendy, die het samen met Chynna Phillips - dochter van de al even glimmende John (†) & Michelle Phillips van The Mamas & The Papas - tot wereldroem schopten als het zangtrio Wilson Phillips. De glunderende big smile van Sting toen hij in september 2007 in de Amsterdamse Melkweg vanaf de trap toekeek hoe zoon Joe Sumner schitterde als frontman van zijn indieband Fiction Plane.

En als Elvis Presley lang genoeg had geleefd om zijn dochter Lisa Marie als rockzangeres in actie te kunnen zien, had hij wel tien vliegtuigen naar haar vernoemd (er bestaat er eentje).

The Beatles 2.0

En voor wie het zich na het lezen van dit artikel afvraagt: ja, de zonen van The Beatles zijn er in principe klaar voor om als The Beatles 2.0 de wereld te veroveren. Tenminste, als we James McCartney mogen geloven, die de anderen voorzichtig gepolst heeft.

Alleen Zak ligt nog dwars. Wij zeggen: doen! Come Together! We zijn helemaal toe aan een Magical Mystery Tour.

Tekst: Swie Tio