Tunesische ud-speler Anouar Brahem licht zijn traditionele instrument uit de gewoonlijke context en combineert traditie met moderne muziekstijlen, zoals jazz. Hij vergelijkt zichzelf met een boom: 'terwijl hij boven de grond uit groeit, blijft hij zijn wortels ontwikkelen en dieper de grond in graven.'
Tunis
Ud-speler Anouar Brahem wordt in de jaren vijftig in Tunis geboren en begint op zijn tiende zijn studie aan het Conservatorium van Tunis, onder ud-meester Ali Sriti. Van hem leert Brahem over de kunst van het improviseren, het taqsim, en de Arabische kunstmuziek, de maqam. Jazz
Stukje bij beetje verbreedt hij zijn muzikale horizon, hij maakt kennis met Mediterrane, Indiase en Iraanse muziek, maar wordt bijzonder gegrepen door jazz. Hij besluit als ud-speler niet enkel als begeleider van zang op speciale gelegenheden te willen spelen en gaat zelf gecomponeerde instrumentale en solo ud-concerten geven. Hierdoor breekt Brahem met oude tradities; zijn geliefde instrument krijgt de hoofdrol.Frisse wind
De jaren tachtig brengt Anouar deels door in Parijs, waar hij vele stukken componeert, vooral voor cinema en theater. Als hij in 1985 voor het Carthage festival musici van onder andere Turkse en Franse jazz bijeen brengt voor 'Liqua 85', verdient hij de Tunesische Grand Prix National de la Musique. Hierop volgend werkt hij enkele jaren als dirigent bij het Muziekensemble van Tunis, waar hij frisse wind door laat waaien door naast traditionele muziek veel aandacht te besteden aan nieuwe creaties en combinaties. Boom
Als hij in 1990 terug komt van zijn tour door Amerika en Canada ontmoet hij Manfred Eicher, van het Duitse label ECM Records. Dit is het begin van een vruchtbare samenwerking en betekent tevens de grote internationale doorbraak voor Anouar. Anouar Brahem is een artiest die zijn kennis van traditionele Arabische muziek inzet voor moderne muziek; hij brengt musici vanuit allerlei muzikale windstreken bij elkaar. Brahem vergelijkt zichzelf met een boom: 'terwijl hij boven de grond uit groeit en steeds meer ruimte neemt, blijft hij zijn wortels ontwikkelen en dieper de grond in graven.' Brahem is overtuigd dat traditie die niet in staat is te veranderen en zich aan de passen gedoemd is om te sterven. foto: Anthony Voisin