Buena Vista Social Club
Mali en Cuba spelen hoofdrollen in de wereldmuziek. Een verbindende factor daarin vormen de Britse producer Nick Gold en de Amerikaanse muzikale archeoloog Ry Cooder. Zij scoorden in 1997 gigantisch met de Buena Vista Social Club. Drie jaar daarvoor maakten zij Talking Timbuktu waarop Cooder samen speelde met de Afrikaanse blues-reus Ali Farka Touré. Gold had Touré in 1997 ook uitgenodigd voor de opnamen met Buena Vista Social Club in Havana, maar die samenwerking werd door reisproblemen verhinderd. Mali ontmoet Cuba
Dertien jaar na het succes van de Buena Vista Social Club komt alsnog de absolute muzikale top van beide landen bijeen in dit unieke project. Ali Farka Touré overleed vier jaar geleden en zal van bovenaf ongetwijfeld met goedkeuring meekijken. Dit zeer exclusieve gezelschap bestaat uit onder anderen Eliades Ochoa op gitaar en zang, Toumani Diabaté op kora en Bassekou Kouyaté op ngoni. Een wereldfusie van het allerhoogste niveau.Eliades Ochoa
Eliades Ochoa (1946) was destijds de jongste meewerkende Cubaanse artiest aan de Buena Vista Social Club documentaire. Hij werd geboren op het Cubaanse platteland, maar woont sinds 1958 in Santiago de Cuba, de bakermat van de Son. Door veel Cubanen wordt Ochoa gezien als de belangrijkste sonero van dit moment. Toumani Diabaté
Toumani Diabaté (1965 Bamako) schreef in 1987 geschiedenis met Kaira, het eerste solo kora-album ooit. Een jaar later brak hij wereldwijd door met het West-Afrikaanse flamenco-project Songhai. Vele succesvolle crossovers zouden volgen, met uiteenlopende partners als Taj Mahal, de Amerikaanse funklegende Pee Wee Ellis en Ali Farka Touré (het Grammy-winnende In the heart of the moon). Kora
In zijn eentje is de Malinese koning op de 21-snarige kora-harp een orkest op zich. Dit grootse geluid ontstaat dankzij zijn weergaloze 'simultane' kora-techniek, waarbij hij tegelijkertijd bas, melodie en solo speelt. Een unieke speelstijl die hij ontwikkelde door te luisteren naar muziekcassettes van zijn vader en kora-virtuoos Sidiki Diabaté, maar ook onder invloed van West-Afrikaanse dansbands als Rail Band en Bembeya Jazz en Amerikaanse artiesten als Otis Redding en Jimi Hendrix. Bassekou Kouyaté
De MalineesBassekou Kouate is de nieuwe sensatie van de West-Afrikaanse scene. Geboren in Garana, vijftig kilometer van Ségou, opgegroeid met een griotzangeres als moeder en een ngoni-virtuoos als vader. Op zijn negentiende verhuist Bassekou naar Bamako waar hij koraspeler Toumani Diabaté ontmoet. Eind jaren tachtig wordt hij lid van Toumani's groep en speelt op albums als Songhai en Djelika. Daarna wordt hij de favoriete ngoni-speler van Ali Farka Touré, en is onder meer te horen op diens postume meesterwerk Savane. Maar ook buiten Mali valt zijn ngoni-spel steeds meer op. Zo doen onder meer Taj Mahal, Dee Dee Bridgewater, Carlos Santana en U2 een beroep op zijn virtuositeit op de 'Afrikaanse banjo'. Ook op de laatste Youssou N'Dour is Kouyaté prominent aanwezig. Ngoni
De ngoni's - verschillende modellen - bieden een kleurrijke Bambara-mix vol subtiel vervlochten ngoni-getokkel. De ene keer bedwelmend trancy met dromerige vrouwenzang, dan fris en funky, en net zo goed - vooral op het podium - rauw en rock 'n' roll met raspende vocals, gierende 'gitaren' en opzwepende talking drums. Of ze nu optreden op Roskilde, een Malinees dorpsplein of op een G8-top voor Bush, Blair en Poetin; de reacties zijn overal lyrisch