Kasse Mady Diabate

De Malinese zanger Kasse Mady Diabate staat bekend om zijn gouden keel en het feit dat hij met zijn stem toehoorders tot tranen toe kan ontroeren. Die gouden keel heeft hij niet van een vreemde. Zijn grootvader had al net zo'n prachtige stem. Kasse Mady wordt tevens beschouwd als een van de beste tenoren van West-Afrika en doet niet onder voor zijn beroemdere landgenoot Salif Keita. In het begin van de jaren zeventig begon hij, financieel ondersteund door de Malinese regering, op te treden met zijn band Super Mande (traditionele Malinese muziek wordt Mande genoemd). De regering moedigde in die tijd vele Malinese bands aan om traditionele Malinese muziek te maken in plaats van Westerse muziek te imiteren. Al snel werd Mady gecontracteerd door de band Las Maravillas de Mali, die net acht jaar in Cuba had gezeten en die sterk door de traditionele Cubaanse muziek was beïnvloed. De band bracht een mix van Afrikaanse en Cubaanse muziek. Eind jaren zeventig veranderde Las Maravillas de Mali zijn naam in National Badema du Mali. Eind jaren tachtig was de big band stijl van de groep echter uit de mode geraakt en zat er weinig toekomst meer in National Badema. Kasse Mady vertrok, samen met vele andere muzikanten, naar Parijs om daar zijn heil te zoeken. Hij nam er twee solo-albums op (Fode (1989) en Kela Tradition (1990)). Het echte succes bleef uit. In 1998 besloot hij daarom terug te keren naar Mali. Daar beleefde traditionele akoestische muziek juist weer een periode van bloei. Kasse Mady nam de sterk autobiografische cd Kasse Kassi op. Samen met zijn broer Lafia Diabate en andere bekende Malinese muzikanten gaat Kasse Mady nu door op de ingeslagen weg: traditionele muziek maken. Hij neemt regelmatig cd's op en speelt op vele internationale muziekfestivals.