Mariem Hassan

Nadat de Spanjaarden hun kolonie in Spaans-Sahara verlaten hadden werd het gebied ingelijfd door Marokko. De bevolking die het gebied West-Sahara blijft noemen, vluchtte naar gebieden in Algerije en richtte de “Saharaanse Democratische Arabische Republiek” op. Duizenden Saharanen leven de afgelopen 30 jaar in vluchtelingenkampen de barre gebieden van Zuidwest-Algerije. Tegen alle verwachtingen in hebben ze een land in ballingschap gesticht. Nog opmerkelijker is dat de maatschappij die ontstaan is, grotendeels gedragen wordt door vrouwen en schril afsteekt tegen die van andere Arabische en islamitische volkeren. Saharaanse vrouwen hebben gelijke rechten geëist en verworven. Ze krijgen allen onderwijs, hebben dezelfde werkgelegenheid als mannen en kunnen stemmen bij de verkiezingen die elke vier jaar gehouden worden. Mariem Hasan is uitgegroeid tot de spreekbuis voor haar verbannen volk. Met haar muziek en teksten geeft ze uiting aan de trots van haar volk. Het ruwe, bluesachtige geluid van haar muziek lijkt wel wat op dat van Tinariwen, maar de stem van Hassan brengt het allemaal op een ander niveau. Haar rauwe en poëtische teksten spreken van hoop en wanhoop, liefde en schoonheid tegen de achtergrond van ontbering. Ze is een ongelooflijk moedige vrouw die ook na het overwinnen van een ernstige ziekte met haar muziek strijd blijft leveren.Bezetting: Mariem Hassan, zang en percussie; Vadiya Mint El Hanevi, percussie, zang, dans; Lamgaifri Brahim, gitaar; Alfonso Arias, gitaar; Kepa Oses, bas gitaar.De volgende nummers zijn te beluisteren: Eid Arbain - Magat Milkitna Dulaa - Lmguman Mbalgu - Azzagafa - Shauda - Tefla Madlouma - Salem - Ragsaat Naama - Maatal-la - La intitada - Yasar Geidu