NPO Soul & Jazz

Hans Dulfer en band beulen hun instrumenten af

Nieuws
Hans Dulfer en band beulen hun instrumenten af

De saxofonist jubileert met een spetterende show.

Wat? Hans Dulfer

Waar? Zondag 12 juli, 20.15 uur, Mississippi

En? Volgend jaar beter/ Het idee was goed / Gewoon lekker / Alsjeblieft nog één toegift / Dak eraf, oh nee er was geen dak, nou ja je weet wat ik bedoel

Hoe blij zijn de instrumenten met Hans Dulfer?

Het moet maar eens gezegd: muziekinstrumenten hebben het niet makkelijk op een festival als North Sea Jazz. Neem het concert dat Hans Dulfer geeft op het Mississippi-Podium in het kader van zijn 75/60 Road Tour (75 jaar geworden, 60 jaar in het vak). Het publiek geniet van Hans die zijn zilvergrijze tenorsaxofoon tot het uiterste drijft. En dan is Dulfer nog mild, vergeleken met zijn bandleden.

De trompet van Rob van der Wouw krijst als nooit tevoren, de elektrische contrabas van Eric Barcman wordt ingezet als geweer waar de basnoten met mitrailleursnelheid worden weggeschoten en gitarist Jerôme Hol bespeelt zijn instrument totdat-ie roodgloeiend ziet. Maar de ergste muziekinstrumentenbeul is toch wel drummer Cyril Directie. Na een slopende solo houdt hij even in, trekt zijn jasje en dasje uit om pas echt van leer te trekken. Je hoort de afzonderlijke delen van zijn drumkit schietgebedjes maken.

Het publiek heeft dus geen medelijden?

Integendeel. Hans Dulfer loopt zelfs met zijn saxofoon door het juichende publiek om ze van dichtbij zijn martelhandelingen te laten zien. Elke snaarsplijtende solo wordt afgesloten met gejuich, elke orkaan die door een koperinstrument wordt gepompt krijgt een staande ovatie, om nog maar te zwijgen van de mokerslagen die op de drumvellen beuken. De massaal toegestroomde ramptoeristen kan het niet hard genoeg gaan in ieder geval.

Maar wie is die man op zijn handen?

Oh hij, dat is breakdancer Crimson Flo Do, die in de band van Hans Dulfer meereist. Hij is goed beschouwd de grootste misdadiger, want wat hij allemaal met zijn eigen lijf, zijn eigen instrument doet, is crimineel te noemen. Al tijdens het tweede nummer hopt hij op één hand rond, en is daarna niet meer van het podium weg te slaan terwijl hij zijn lichaam in de meest vreemde bewegingen dwingt.

De band toont kennelijk geen medelijden?

Geen enkele schilfertje van wroeging. Om half tien kondigt Hans het laatste nummer aan en je hoort de instrumenten een zucht van verlichting slaken. Spontaan barst het publiek in een 'lang zal hij leven' uit. Hans en band belonen dit met een knetterharde toegift. Wat kunnen muzikanten toch wreed zijn soms...

En natuurlijk ontbreekt Hans Dulfer & Band niet op dit allesovertreffende #NSJ15 ! pic.twitter.com/BR6HhMhC21
— Liesbeth Brackel (@liesbethbrackel) July 12, 2015