Jazz en klassiek hand in hand bij Vloeimans, Fondse en LSO

On Stage
Bij aanvang van het concert zit de behoorlijke immense Amazon al propvol. Het publiek heeft netjes een zitplaats uitgezocht en wacht in alle rust op de eerste klanken die gaan volgen. Op het podium zit het Limburgs Symfonie Orkest onder leiding van dirigent Bas Wiegers, gekleed in nette zwarte pakjes. Dan komt trompettist Eric Vloeimans op, met een knalroze broek en een felgekleurd bloemetjeshemd. Het orkest zet muisstil een klassiek thema in, Vloeimans trompetteert even zacht. We horen een lange compositie die aanvoelt als een soundtrack. Dan weer klein en intiem, dan weer aanzwellend tot aan het bombastische; met ook een Braziliaans ritme. Martin Fondse speelt eerst nog op een blaaspiano - "een luxe melodica", zegt hij even later, wat een fijn Argentijnse klank aan de muziek geeft. De muziek gaat dus alle kanten op. Alle stukken zijn uitgeschreven en ook Vloeimans en Fondse spelen van bladmuziek. Voor improvisatie is weinig ruimte. De jazz van de twee solisten en het klassieke van het orkest vloeien steeds weer zalig in elkaar over.

Publiek
Alle stoelen zijn bezet en bezoekers luisteren aandachtig. Ze houden zowaar hun mond. Pas als een werk is afgelopen, vertrekt een stoet bezoekers om ruimte te maken voor een nieuwe lichting geïnteresseerden. De zaal blijft vol en luistert aandachtig.

Opvallend
De compositie 'Lex' van Eric Vloeimans zorgde voor kippenvel. Zeker na de inleiding van Vloeimans die memoreerde hoe de joodse muzikant Lex van Weeren het concentratiekamp Auschwitz overleefde door in het kamp met zijn trompet muziek te maken.

Quote
Tijdens het eerste nummer Waterfront, en precies tijdens een verstild moment, klonk keihard door de zaal een geluidsbandje met de tekst: "Welkom in Ahoy, Rotterdam. Het is hier niet toegestaan om te roken. Smoking is not allowed". Gelukkig werd het bandje direct afgezet.