 |
1. Otis Redding - The Dock Of The Bay (1968)
Volledig arbitrair zijn dit soort lijstjes en met name bij dit lijstje moet je voorzichtig zijn dat er geen artiesten zich omdraaien in hun graf. Toch kunnen we ons niet voorstellen dat iemand bezwaar maakt tegen het opnemen van een van de beste albums van Otis Redding. Zijn grootste hit staat er op namelijk. Het album, dat verder is gevuld met B-sides en niet eerder uitgebracht werk vanaf 1965, werd een jaar na het fatale vliegtuigongeluk uitgebracht.
|
 |
2. Michael Jackson - Xscape (2014)
Al had hij alleen opnames van scheten en andere onderbuikgevoelens achtergelaten, dan nog was dat album, nadat producers er hun ding mee hadden gedaan, postuum een succes geworden. Daar was hij nu eenmaal Michael Jackson voor. Xscape is echter veel meer dan een allegaartje van laatste stuiptrekkingen van de King of Pop. Het overgrote deel van het materiaal is namelijk opgenomen ten tijde van de opnames van Dangerous, begin jaren negentig. Productie lag destijds in handen van L.A. Reid en Babyface, voor de postume release werd de hulp ingeroepen van Rodney Jerkins (o.a. Whitney Houston, Brandy, Toni Braxton, Destiny's Child) en Timbaland, die de vocals van MJ voorzagen van moderne beats.
|
 |
3. Sam Cooke - Shake (1965)
Qua tragische en merkwaardige sterfgevallen in de showbizz spant Sam Cooke wellicht de kroon. Om nog altijd onduidelijke redenen wordt de man met de warmste stem uit de soulgeschiedenis op 33-jarige leeftijd in december 1964 door een hotelmanager doodgeschoten, waarmee een veelbelovende en lange carriere in de kiem wordt gesmoord. Vanzelfsprekend lagen al wat nummers op de plank om uit te brengen, zoals de hitsingle 'Shake' en die andere kraker 'A Change Is Gonna Come', die werden aangevuld met een aantal B-sides en nooit eerder uitgebrachte singles.
|
 |
4. Amy Winehouse - Lioness: Hidden Treasures (2011)
Het niveau van Back to Black uit 2006 heeft Amy Winehouse na de release van dat album nooit meer gehaald. Sinds 2006 raakte haar leven in een onomkeerbare gang naar beneden, resulterend in haar tragische dood in de zomer van 2011. De muziekwereld treurde en hoopte op een uitpuilende archiefkast met onuitgebracht materiaal van de souldiva van de 21ste eeuw. Niets was minder waar, producers Mark Ronson en Salaam Remi moesten nog flink schrapen om twaalf nummers bij elkaar te krijgen. Ook omdat het pas haar derde langspeler was, vond het album alsnog gretig aftrek.
|
 |
5. Ray Charles - Genius Loves Company (2004)
In de absolute herfst van zijn carriere had het genie Ray Charles kennelijk behoefte aan wat gezelschap. In juni 2003 begon hij met de opnames van zijn allerlaatste album, waarbij hij de hulp inriep van artiesten als Elton John, B.B. King, Gladys Knight, Norah Jones, Van Morrison en Willie Nelson. Charles kreeg het nog voor elkaar om het album te voltooien, de release in augustus 2014 kwam echter twee maanden te laat, aangezien hij in juni van dat jaar op 73-jarige leeftijd overleed. Het album was een instant succes, werd zijn best verkochte album en won acht Grammy's het jaar erop.
|
 |
6. J Dilla - Jay Stay Paid (2009)
Wanneer je het dan over postume albums hebt, dan kun je eigenlijk niet om hiphop heen. De erven van 2Pac en Biggie Smalls sponnen flink wat garen nadat beide rappers waren doodgeschoten en het ene postume album na het andere werd uitgebracht. J Dilla, volgens velen de allerbeste hiphopproducer die ooit heeft geleefd (bekend van zijn werk voor Slum Village en het klassieke album Like Water For Chocolate van Common), had dus wel een archiefkast met kilometers onuitgebracht materiaal. Zo verscheen vlak na zijn dood in 2006 aan een zeldzame bloedziekte The Shining, zijn tweede soloalbum waar hij mee bezig was. Drie jaar later mocht Pete Rock, ook al zo'n hiphopgrootheid, aan de slag met 30 instrumentals die ergens op een plank lagen in de studio van Dilla. Zalvende neo-soul, relaxte hiphop, hier en daar aangevuld met de rhymes van bijvoorbeeld Black Thought van The Roots, bleek Jay Stay Paid een van zijn beste albums.
|
