Hoe Gospel de Warwicks en Houstons tot elkaar bracht

Het is Hemelvaartsdag en bij Radio 6 koppelen we dat vandaag aan Gospel. Dichter bij de hemel kom je immers niet wat betreft muziekstromingen. Enfin, in Newark werd nogal wat gospel gezongen in (baptisten)kerken. Dat dit door grotendeels één bekende familie gebeurde, zullen we uitlichten in dit artikel over de Drinkards en hun gouden stemmetjes.

Familieband

In Newark groeit de familie Drinkard op. Emily is de jongste van acht kinderen in het gezin. Emily Drinkard is vandaag de dag beter bekend als 'Cissy' Houston, nadat ze trouwde met John Russell Houston. Met hem zet ze dochter Whitney op de wereld. Lee Drinkard Warwick is één van Emily's oudere zussen, die later de zusjes Dionne en Delia Mae (Dee Dee) Warwick baart. Hiermee zijn Dionne en Dee Dee dus nichtjes van Whitney. Ja, bent u daar nog?

The Drinkard Singers

Rond 1938 zegt papa Nitcholas Drinkard tegen z'n kroost dat ze gospel moeten zingen in een groep. Op dat moment wonen ze nog in Savannah (Georgia). Emily, Anne, Nick en Larry vormen samen het kwartet Drinkards dat destijds nog de Drinkard Four heet. Zus Lee is ook betrokken bij de groep, die neemt het management op zich. Begin jaren '50 verhuist de familie naar New Jersey en neemt twee andere zangeressen op in de groep, waarmee de naam verandert in The Drinkard Singers.

Live-album

Anne verlaat de groep en in haar plaats komt de geadopteerde dochter van Lee, Judy Guions, later bekend als Judy Clay. Om de haverklap spelen ze in Newark en ze nemen eveneens enkele singles op. Wanneer ze in 1957 op het Newport Jazz Festival spelen, steekt de groep pas echt het hoofd boven het maaiveld uit. The Drinkard Singers nemen het eerste gospelalbum ooit op dat op een major label wordt uitgebracht. In 1959 is daar het live-album A Joyful Noise, een registratie van een concert in New York, wat wordt uitgebracht op RCA Records.

New Hope Baptist Church

Ondertussen zingt in de baptistenkerk New Hope Baptist Church in Newark (New Jersey) Dionne Warwick haar longen uit het lijf in het kinderkoor. Dat zij haar moeder en tante ooit zou overtreffen, verwacht op dat moment niemand. Aan het einde van haar middelbare school, halverwege de jaren '50, start Dionne - op aansturen van oom Larry - met haar jongere zusje Dee Dee, nicht Myrna Smith en Carol Slade het zanggroepje The Gospelaires.

The Gospelaires

The Gospelaires, gemanaged door Cissy Houston, worden ontdekt tijdens de Amateur Night van het bekende Apollo Theater in Harlem. Ze winnen de show en mogen als achtergrondkoortje meedoen op platen van Dinah Washington, Brook Benton, Solomon Burke, Ben E. King en The Drifters, niet de minste artiesten.

"Forget the song, get the girl!"

Tijdens één van de sessies met The Drifters wordt Dionne overladen met complimenten. Via via mag ze demo's inzingen en één daarvan belandt uiteindelijk op het bureau van Florence Greenberg, platenbazin van beroemde artiesten als The Shirelles en The Isley Brothers. Greenberg hoort de demo en roept meteen: “Forget the song, get the girl!”, waarna Dionne een platencontract krijgt aangeboden. De zusjes Warwick gaan solo, maar The Gospelaires blijven door het toevoegen van Cissy Houston, Estelle Brown en Sylvia Shemwell nog tijdelijk bestaan. In deze samenstelling komen ook sessies met Chuck Jackson, Aretha Franklin en Nina Simone.

The Sweet Inspirations

Omdat de formatie van de Drinkard Singers en The Gospelaires om de haverklap verandert, is het een keer genoeg geweest. De overgebleven groepsleden vormen nog in de jaren '60 de nieuwe groep The Sweet Inspirations. Deze groep zou veelvuldig als achtergrondkoor voor grote artiesten fungeren. De originele groep bestaat uit Doris Troy en de twee zusjes Warwick. Wanneer Dionne zich in op haar eigen solocarrière wil focussen, verandert de line-up.

Sylvia Shemwell (zus van Judy Clay) vervangt Doris, Cissy Houston vervangt Dionne en Dee Dee neemt het voortouw. De groep doet de achtergrondkoortjes bij onder andere Solomon Burke, Aretha Franklin, Wilson Pickett, Van Morrison, Jimi Hendrix en Esther Phillips. Wanneer ook Dee Dee solo gaat, komen Myrna Smith en Estelle Brown erbij. Onder die samenstelling worden er vier platen gemaakt, die overigens veel covers van hits uit die tijd bevatten. Ze komen in aanraking met Elvis Presley, waar ze dan voorprogramma's en achtergrondzang voor gaan verzorgen. Later zou de groep nog te horen zijn op de titeltrack van Grease en in het koor van de Bee Gees.

Dit is een artikel in ons dossier over 'Gospel'. Wil je hierover meer lezen, klik dan hier!