Artiest

Phil Collins

  1. Artiestenchevron right
  2. Phil Collins

Phil Collins is een Britse zanger, muzikant, liedjesschrijver en acteur, die in de jaren zeventig doorbreekt als drummer en later als frontman van rockband Genesis. Hij start in 1980 een succesvolle solocarrière, die hem nummer 1-hits oplevert met You Can’t Hurry Love en Another Day In Paradise.

Biografie

Philip David Charles Collins wordt op 30 januari 1951 geboren in Cheswick, London. Al op dertienjarige leeftijd is hij kort te zien in de Beatles-film A Hard Day’s Night. The Fab Four en de soulmuziek van de platenfirma Motown inspireren Collins in zijn tienerjaren om ook muzikant te worden. Hij blinkt vooral uit als slagwerker. Hij start in 1968 zijn eigen bandje, Hickory, dat een jaar later wordt omgedoopt tot Flaming Youth. Phil Collins is pas achttien wanneer Flaming Youth wordt ontdekt door Fontana Records, dat naarstig opzoek in naar de volgende succesvolle Britse band, in het kielzog van The Beatles, de Stones en The Who. De groep neemt slecht één album op, genaamd Ark 2, dat in 1969 verschijnt.

Genesis

De progrockband Genesis, met Peter Gabriel en het het latere Mike + The Mechanics-lid Mike Rutherford in de gelederen, gaat in 1970 opzoek naar een drummer, nadat in de afgelopen drie jaar al evenveel slagwerkers zijn opgestapt. Ze vinden in Phil Collins een geschikte kandidaat, die ook nog eens kan zingen en componeren. De eerste Genesis-elpee waarop Collins te horen is, is Nursery Cryme uit 1971. Wanneer frontman Peter Gabriel in 1975 opstapt om aan een solocarrière te werken, wordt Collins uiteindelijk naar voren geschoven als nieuwe zanger. Met hem aan het roer wordt een koerswijziging ingezet waardoor Genesis bij een breder publiek geliefd wordt dan enkel progrockfans. De groep scoort in 1978 zelfs een top 10-hit in Nederland met Follow You Follow Me en staat in september van dat jaar in Ahoy.

In The Air Tonight

Onderwijl Phil Collins flink aan de weg timmert met Genesis, is hij ook nog actief met het nevenproject Brand X, een jazzrockformatie bestaande uit een aantal gerenommeerde Britse muzikanten. De platen zijn in beperkte kring geliefd en zijn een creatieve uitlaadklep naast het werk van Genesis dat met elke volgende plaat meer hitgevoelig wordt. Bewust van zijn talent als frontman en songschrijver, tekent Collins in 1980 een platendeal met Virgin, waar hij datzelfde jaar nog de elpee Face Value uitbrengt. In Nederland wordt de plaat van de eerste plek afgehouden door de waanzinnig succesvolle eerste plaat van Kinderen Voor Kinderen, maar zijn solodebuut blijkt wel bepalend voor de algehele klank van popmuziek uit de jaren tachtig en dan met name de hitsingle In The Air Tonight.

Duetten en soundtracks

Gedurende de jaren tachtig is Phil Collins zo productief dat hij zowel solo als met Genesis platen maakt. Zo verschijnt het Genesis-album Abacab in 1981. Collins scoort begin 1983 een nummer 1-hit met de Supremes-cover You Can’t Hurry Love, van zijn tweede soloplaat Hello, I Must Be Going!, en later dat jaar staat hij met de Genesis-single Mama opnieuw in de top 10. Solo heeft hij in 1984 een hit met de titelsong uit de film Against All Odds. Vroeg in 1985 staat hij hoog in de hitparades met Easy Lover, een duet met Earth, Wind & Fire-zanger Philip Bailey. Hierna volgen de hitsingles Sussudio, One More Night en Don’t Lose My Number, allen afkomstig van het nummer 1-album No Jacket Required. Met Marilyn Martin zingt hij het duet Separate Lives in de film White Nights en voor de film Porky’s Revenge! maakt hij een nummer met Dave Edmunds en leden van Led Zeppelin. Alsof dat nog niet genoeg is, treedt hij in februari op in Ahoy, in juli tijdens Live Aid en heeft hij een gastrol in de tv-serie Miami Vice.

Buster

Collins wijdt geheel 1986 weer aan Genesis. De elpee Invisible Touch bereikt de tweede plek in de Nederlandse albumlijst, want het komt niet voorbij het album So van voormalig frontman Peter Gabriel. De single Land Of Confusion is een top 10-hit, mede dankzij de videoclip met poppen uit de satirische tv-serie Spitting Image. Los van de single Throwing It All Away verschijnt er in 1987 geen nieuwe muziek van Collins of Genesis. Wel staat de band in juni in de Kuip. In de zomer van 1988 is de Ben Liebrand-remix van In The Air Tonight een top 20-hit. Dat jaar verschijnt eveneens de speelfilm Buster, met Phil Collins in de hoofdrol. De soundtrack brengt de top 10-hits A Groovy Kind Of Love en Two Hearts voort. Nog een nummer uit de film bereikt in 1989 de top 10; het door Collins geschreven en geproduceerde Loco In Acapulco van soulkwartet The Four Tops (hun laatste hit).

Nog meer nummer 1-hits

Het is bijna onmogelijk om Phil Collins in de jaren tachtig niet op de radio te horen. Eind 1989 brengt hij het album …But Seriously uit. Zowel het album als de daarvan afkomstige eerste single, Another Day In Paradise, bereiken de eerste plek van de verkooplijsten. De plaat levert in 1990 nog drie grote hits op: I Wish It Would Rain Down (met gitaarspel van Eric Clapton), Something Happened On The Way To Heaven en That’s Just The Way It Is. Een liveversie van Do You Remember? is begin 1991 een hit, afkomstig van de elpee Serious Hits… Live!, opnieuw een nummer 1-notering in de albumlijst. In oktober 1991 ligt er voor het eerst in vier jaar tijd weer een nieuwe single van Genesis in de winkels; No Son Of Mine, dat een top 10-hit wordt. Het album We Can’t Dance verschijnt een maand later en piekt in april 1992 op nummer 1. Ook de single I Can’t Dance bereikt in de lente van 1992 de eerste plek. In juli staat Genesis voor de tweede keer in de Kuip.

Tarzan

Na een uitgebreide tournee is Phil Collins wel klaar met Genesis en richt zich volledig op zijn solowerk en af en toe een filmrol. Zo vertolkt hij in 1993 de hoofdrol in de film Frauds. Het album Both Sides ligt in november in de winkelschappen en is zijn laatste studioalbum met eigen werk dat de eerste plek bereikt. Both Sides Of The Story is weliswaar een top 10-hit, maar de andere singles doen het een stuk minder goed. Het album Dance Into The Light verkoopt in 1996 goed, al is alleen het titelnummer een hit. Twee jaar daarna brengt hij het oeuvre-overzicht …Hits uit, dat wederom op nummer 1 terechtkomt in de Album Top 100. Collins luidt de Twintigste Eeuw uit met een substantiële bijdrage aan de soundtrack van de Disney-tekenfilm Tarzan. De single You’ll Be In My Heart is een bescheiden hit in 1999.

Comeback en laatste hit

Aan het begin van het nieuwe millennium gaat een groep rappers en R&B-sterren aan de haal met oude songs van Phil Collins voor het album Urban Renewal. Het levert Brandy en broertje Ray J een hit op met Another Day In Paradise en Collins zelfs staat voor de derde keer sinds 1981 in de hitlijsten met In The Air Tonight, nu met rapteksten van Lil’ Kim. Eind 2002 maakt de zanger een volwaardige comeback met Can’t Stop Loving You. In de week voorafgaand aan zijn 61e verjaardag piekt de single op de derde plek van de hitlijsten. Het is tevens zijn eerste top 10-notering in een decennium. De cd Testify staat begin 2003 wekenlang op de tweede plek geparkeerd, maar komt maar niet voorbij Escapology van Robbie Williams. Die zomer is hij wederom op een raptrack te horen, nu een bewerking van Take Me Home door Bone Thugs-N-Harmony. Eind 2003 scoort Phil Collins zijn laatste hit in Nederland met Look Through My Eyes uit de Disney-film Brother Bear.

Afscheidstournees

Terwijl Phil Collins weer volop in de belangstelling staat, merkt hij dat het muzikantenleven, en dan met name de slepende tournees, zijn tol beginnen te eisen. Rugklachten, pijnlijke gewrichten en afnemend gehoor doen hem ertoe besluiten om afscheid te nemen van het grote publiek door nog één keer een tournee te ondernemen. Hij doet in juni 2004 de Amsterdam ArenA aan. Er wordt een concertregistratie op dvd geperst, die een bestseller wordt. Een dubbel-cd met ballads verkoopt dat najaar ook goed. Er vinden in 2007 reünieconcerten met Genesis. Na enkele rustige jaren verschijnt in september 2010 het album Goin’ Back, voornamelijk gevuld met Motown-covers. Dit is het laatste studioalbum van Phil Collins. Door gezondheidsklachten kondigt hij in maart 2011 zijn pensioen aan. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Hij brengt in 2016 nieuwe versies uit van zijn soloalbums en kondigt in 2017 zelfs aan om nog één keer op tournee te gaan. Die neemt uiteindelijk ruim twee jaar in beslag. In juni 2019 treedt hij op in het Goffertpark.