Verkiezingscolumn Dolf Jansen: Bumaaaah!

Dolf Jansen beschouwt woensdags altijd voor op de verkiezingen van 2017. Mocht het je allemaal net te snel gaan en wil je het in alle geuren en kleuren in je opnemen, dan kun je 'm hieronder rustig nalezen.

Bumaaaaaah!

Gedurende de vorige verkiezingscampagne raakte ik, via twitter, in gesprek met Sybrand Buma uit Voorburg. Dat laatste weet ik omdat het vermeld staat op het stembiljet, het eerste herinner ik me omdat Buma – ik mag Sybrand zeggen, maar dan luistert hij vast niet – een konijn bleek te hebben. Waar hij gek op was. En ik zeg er maar vast bij dat het konijn helaas niet meer onder ons is, maar ik vond het wel kloppen. Een ongevaarlijk lief beestje bij de christendemocratische leider. Uit Voorburg, een slaapdorp van een slaapstad van Den Haag. Het spannendste aan Voorburg is de bus naar Rijswijk.

De heer Buma is goed bezig, als ik het grote internet mag geloven. In de peilingen groeit zijn partij, in de debatten doet hij het goed, hij mocht de zaterdagavond met Paul de Leeuw doorbrengen en hij lijkt steeds meer een soort beschaafd alternatief voor Rutte en Wilders. Buma zet in op ‘onze’ normen en waarden, waarbij ik even vermeld dat ik onze tussen aanhalingstekens heb staan. Zoals Wilders het heeft over het volk, de miljoenen en ook over ‘ons’ - denk aan ‘Nederland weer van ons’ - praat Buma over de normen en waarden waarvan niemand precies weet wat hij bedoelt, maar waarvan hij zelf wel beweerde: 90% van u vindt het verval van normen het grootste probleem van nu. Om bij die 90 te komen had hij de getallen van degenen die zich grote zorgen maken, 40%, en die zich enige zorgen maken, 46%, bij elkaar opgeteld, en daar grootste zorgen van gemaakt, en had hij over het hoofd gezien dat in het betreffende onderzoek van Ipsos vele problemen langskwamen en er helemaal niet gevraagd werd naar wat men het ergste (of grootste) probleem vond. Beetje liegen dus, van Sybrand, en beetje rekenen op niveautje Henk Krol, maar goed, wie kan er nou tegen waarden en normen zijn?

Maar wat, is mijn vraag in deze column, is waar Buma naar verwijst. Het Wilhelmus zingen, elke ochtend? Is dat het?

Dat zit volgens mij ergens tussen symboolpolitiek, volstrekt lachwekkend en noord-Korea in. Hoewel ze in Pyong Yang een ander liedje zingen, natuurlijk. En wel Ach'imŭn pinnara. Met daarin regels als ‘Laat de morgen schijnen over het zilver en goud van dit land’, wat toch meer klinkt als het clublied van de Nederlandse schaatsbond, en natuurlijk ‘Het land is ontstaan door de wil van de mensen / en het verslaan van de golven met vernietigende kracht’, en dat zijn regels waar John Ewbank een moord voor doet als ie ooit weer een Koningslied mag kleien.

Als ik zie wat wij, wat Nederlanders doen, is dat aan de ene kant vriendelijk en open met elkaar omgaan, en aan de andere kant elkaar op de A12 of in het voetbalstadion dood en verderf toewensen.

We doen vrijwilligerswerk en mantelzorg, en schelden elkaar op internetfora de tyfus, terwijl we oorlogsvluchtelingen de schuld geven van ons mislukte leven.

We geven, ik hoop gul, aan giro 555 en Warchild, maar overwegen volgende week te stemmen op een partij die geen enkele visie heeft op de wereld en onze rol daarin. Behalve muren, hekken, en ontwikkelingssamenwerking naar nul.

Voor mij is Nederland ook je drukker maken om de kleur van de knecht van een mild-pedofiele kindervriend dan durven nadenken over echte oorzaken van vluchtelingenstromen. En u denkt, de Sint, mild-pedofiel? Nou, er klimt n kleuter bij hem op schoot en we zingen Hij komt hij komt hij komt de goede Sint!

Voor mij is Nederland ook samen met je partner – en wat een zaaddodend woord is dat! – effe lekker naar de Action.

En natuurlijk geregeld een blowtje, een jointje, een pilletje of een ballonnetje lachgas nemen, omdat je feitelijke leven je anders teveel aan Voorburg doet denken. En wie wil drugs voortaan hard aanpakken, na de successen van de war on drugs in ondermeer de VS en Mexico? Precies, Sybrand de konijnenfluisteraar.

De Nederlandse cultuur die we kunnen bewaken bestaat niet, omdat cultuur zich continu ontwikkelt, en normen en waarden bestaan ook niet, omdat iedereen er iets anders bij denkt. Hoe je je gedraagt, hoe je met een ander omgaat, dat bepaalt hoe het gaat in een land. En waar u op stemt, over precies een week, bepaalt welke kant we met dit land opgaan.

Ik wens u wijsheid en een scherp rood potlood, tot volgende woens!